ایزو مادرش را به دلیل خودکشی از دست داد. او بزرگ می شود که توسط پدرش تحقیر شده و توسط مادربزرگش نادیده گرفته می شود. این بی عشقی او را تبدیل به یک دختر جوان شرور کرد. با وجود آزار جسمی و روانی که او تجربه کرده است، هیچ کس نمی تواند او را پایین بیاورد. او کسی را ندارد جز دو نفر که همیشه در کنارش بوده اند: اسما، کشاورز، و دوست دوران کودکی ایزو، علی، که عاشق اوست. او با وجود نداشتن مجوز موفق به فارغ التحصیلی از دبیرستان شد. تنها آرزوی او این است که زنی تحصیل کرده، قوی و مستقل باشد که مادرش می خواست. سپس وقتی پدرش به طور تصادفی اعتراف وحشتناکی می کند، شوکه می شود. مادرش که او 14 سال است در غم و اندوه است، در واقع خودکشی نکرد، او توسط پدرش از بالکن پرت شد. در آن شب، او با پدرش رسول، نامادری اش آیفر و بکیر خانه مزرعه را می سوزاند. رسول و آیفر می میرند و بکیر در بیمارستان برای جان خود می جنگد. او به مادربزرگش کاویدان اعتراف می کند و می خواهد خودش را تحویل دهد. حالا کاویدان در این بین گیر کرده است. ایزو قاتل پسرش است، اما او تنها عضو دیگر خانواده است که زنده مانده است. ازو با رویای تشکیل یک خانواده مناسب، مشتاقانه به سمت آن نور می دود و هرکسی را که سر راهش قرار می گیرد، زمین می زند. او نمی داند که سرنوشت مادرش در انتظار اوست. اما اگر آن آتش فقط یک روز خاموش شود چه؟ اگر نوری که ایزو کورکورانه به سمت آن می دود ناپدید شود چه؟ ایزو در تاریکی بزرگ شد، جنگیدن در آن را آموخت. چه کسی می تواند او را در تاریکی شکست دهد؟